film nie jest zachwycający jeśli chodzi o treść. trudno to nawet tłumaczyć czasem jego powstania, dreyer w swych "zapiskach z dziennika szatana" zawarł znacznie pełniejszy obraz męki, choć zrobił to znaczcie krócej i poradniej od zecca'i. film ten przypomina jasełkowe dziecięce zabawy. w istocie jest to bardziej teatralna sztuka, aniżeli pełnowartościowy wytwór na miarę dziewiątej muzy.
film warty polecenia dla tych, którzy interesują się historią ekranizacji pasji chrystusa, nie koniecznie w krwawej wersji dla niedorozwiniętych emocjonalnie, choć jedna scena przeraziła mnie wielce. mianowice scena rzezi niewiniatek w ktrej brały udział niemowlęta[!!], były niemal rozszarpywane na oczach, choć było to jedynie pozorowane wprawiło mnie w osłupienie i grozę. głownie z tego powodu bradzo krytycznie odnoszę się do tego filmu, pozostawia wyjątkowy estetyczny niesmak.

również warto go zobaczyć, aby odszukać reminescencje obrazów botticeliego.
jakkolwiek film mi się nie podobał